Skip to content

Zrealizowane projekty badawcze:

 

Projekt NCBiR i KGHM Polska Miedź S.A. o nazwie CUBR 2 (nr. CUBR/II/7/NCBR/2015) –  „Opracowanie wysokoefektywnej technologii wzbogacania Polskich rud miedzi” akronim HighCopper okres realizacji 2015.05.01 – 2018.11.30

Projekt był wykonywany przez konsorcjum w składzie:

  • Politechnika Wrocławska – lider konsorcjum;
  • AGH w Krakowie, Wydział Górnictwa i Geoinżynierii (obecnie Inżynierii Lądowej i Gospodarki Zasobami, Katedra Inżynierii Środowiska i Przeróbki Surowców (obecnie Inżynierii Środowiska);
  • Instytut Metali Nieżelaznych w Gliwicach (obecnie Sieć Badawcza Łukasiewicz – Instytut Metali Nieżelaznych);
  • Wrocławskie Centrum Badań EIT+ (obecnie PORT Sp. z o.o.);
  • Politechnika Gdańska;
  • Centrum Badawczo-Rozwojowe Cuprum Wrocław.

W ramach projektu HighCopper opracowano w skali laboratoryjnej i zweryfikowano w ruchu ciągłym w skali pilotowej nową technologię wzbogacania dostosowaną do właściwości aktualnie i przyszłościowo wydobywanej rudy. Nowo opracowana technologia zapewniła korzystniejsze jakościowo dla procesów hutniczych koncentraty miedziowe. Wyniki nowego procesu wzbogacania, zweryfikowane w instalacji pilotowej, były podstawą propozycji nowego schematu technologicznego wzbogacania rudy w KGHM PM S.A. i dostarczyły danych do Prefeasibility Study. Udział KIŚiPS w projekcie obejmował współudział w zadaniu 2 dla którego wyszczególniono 8 podzadań (tasks). Przewidywanymi rezultatami (deliverables) tego zadania były:

  • Opracowanie nowej technologii przerobu rud eksploatowanych przez KGHM Polska Miedź S.A. w Polsce polegającej na odrębnej przeróbce ziarn grubych i drobnych
  • Opracowanie sposobu obniżenia zawartości węgla organicznego w koncentratach
  • Budowa prototypu młyna elektromagnetycznego do instalacji pilotowej
  • Opracowanie koncepcji zagospodarowania koncentratu bogatego w substancję węglową
  • Opracowanie technologii wzbogacania produktów pośrednich

Podzadania realizowane w projekcie przez KIŚiPS:

  1. Opracowanie warunków mielenia i klasyfikacji rudy miedzi gwarantujące optymalne uwolnienie ziarn mineralnych.

Kamień milowy tego zadania obejmował – usprawnienie procesu rozdrabniania rud przez dobór odpowiednich urządzeń.

Istotnym elementem prawidłowego doboru układu rozdrabniania surowca mineralnego jest ustalenie optymalnego uziarnienia dla przejścia z procesu kruszenia do mielenia, z uwagi na fakt różnych kosztów operacyjnych w zależności od granulacji nadawy kierowanej do tych procesów. Koszty dla operacji kruszenia dla grubiej uziarnionej nadawy są niższe w odniesieniu do procesu mielenia, zaś dla drobno uziarnionej wyższe niż dla mielenia. Kluczowym w prawidłowym zaprojektowaniu układu technologicznego jest więc ustalenie maksymalnego dopuszczalnego uziarnienia nadawy kierowanej do procesu mielenia, gwarantującego minimalizację kosztów rozdrabniania. Określone uziarnienie wyznacza konieczny do uzyskania stopień rozdrobnienia w procesach kruszenia. Istotnym elementem z punktu widzenia proponowanych wariantów przerobu rudy zawartych w opisie projektu innowacyjnej technologii jest ustalenie optymalnego schematu przygotowania rudy do procesu wzbogacania gwarantującego uzyskanie odpowiedniego uziarnienia.

W celu ustalenia uziarnienia nadawy do mielenia dla rudy przerabianej w Rejonach O/ZWR KGHM PM S.A. wynikającej z właściwości rudy, a w szczególności jej podatności na mielenie, przeprowadzono badania umożliwiające opracowanie warunków mielenia i klasyfikacji rudy miedzi gwarantujące optymalne uwolnienie ziarn mineralnych.

  1. Określenie wzbogacalności rud przez analizę charakterystyk wzbogacalności dla wąskich frakcji hydraulicznych (klaso-frakcji).

Kamień milowy tego zadania dotyczył stworzenia innowacyjnego sposobu flotacyjnego wzbogacania Polskich rud miedzi.

Na etapie laboratoryjnego opracowywania nowej technologii opartej o przedstawione koncepcje rozdziału rudy na dwa strumienie istotnym elementem było dokonanie oceny porównawczej wpływu rozdziału na wyniki technologiczne wzbogacania oraz ustalenie zarówno optymalnych parametrów prowadzenia procesu wzbogacania flotacyjnego jak i charakterystyk produktów ze szczególnym uwzględnieniem tzw. ziarn trudnoflotujących.

Badania w tym zakresie realizowano w oparciu o badania wąskich klas frakcji hydraulicznych tzw. klaso-frakcji. Badania wąskich klas gęstościowo-ziarnowych w stosunku do badań wąskich klas ziarnowych z klasyfikacji sitowej, uwzględniają pracę realnych układów klasyfikacji rudy do procesu flotacji i pozwalają ustalić koncentrowanie się poszczególnych minerałów o określonym uziarnieniu w poszczególnych produktach strumieni technologicznych.

Jednym z elementów opracowania nowej technologii była identyfikacja ziaren trudnoflotujących i wyjaśnienie przyczyny ich zachowania w procesie. Jak wskazują różne badania mogą one mieć postać: polimetalicznych zrostów siarczków miedzi z innymi minerałami kruszcowymi, drobnych (nieuwolnionych) wpryśnięć (zrostów) siarczków w minerałach skały płonnej, a także z pewną ilością wolnych, dużych, trudnoflotujących ziaren minerałów użytecznych. Opracowana metodyka badawcza miała na celu identyfikację ich wielkości, rozmieszczenia w strumieniach technologicznych i opracowanie techniki i technologii w celu poprawy ich flotowalności. W celu realizacji tego zadania związanego z identyfikacją ziaren trudnych przyjęto program badawczy obejmujący:

  • ocenę flotowalności ziaren w wąskich klasach gęstościowo-ziarnowych (klaso-frakcjach: I, II, III, IV), wydzielanych w urządzeniu Warman Cyclosizer. Pośrednio taka metodyka umożliwiłaby ocenę flotowalności różnych minerałów kruszcowych i dostosowanie parametrów dynamicznych maszyn,
  • identyfikacji ziaren trudnoflotujących w produktach flotacji wstępnej, głównej i czyszczących na podstawie badań laboratoryjnych dla zaproponowanego schematu flotacji. Produkty z tych operacji byłyby rozklasyfikowywane na wąskie klasy gęstościowo-ziarnowe i poddawane badaniom mineralogicznym.

Badania realizowano dla każdego z trzech rejonów O/ZWR tj. Lubin, Polkowice i Rudna co spowodowało bardzo duże ilości próbek do badań.

Projekty badawcze CuBR dla których podstawowym celem jest podjęcie wspólnych działań na rzecz opracowania i wdrożenia innowacyjnych technologii, urządzeń, materiałów i wyrobów, w celu podniesienia konkurencyjności polskiej branży metali nieżelaznych jako uczestnika globalnego rynku i gospodarki światowej, co z kolei przyczyni się do osiągnięcia pozycji światowego lidera przez polski przemysł metali nieżelaznych, szczególnie w zakresie produkcji miedzi, charakteryzują się brakiem lub niewielką możliwością w zakresie publikacji z uwagi na ograniczenia wprowadzone przez KGHM PM S.A.

 

CUBR 1 – Opracowanie Energooszczędnej Technologii Rozdrabniania Rudy Miedzi Dla O/ZWR Polkowice – CuBR/I/4/NCBR/2015

Projekt CuBR realizowany ze środków NCBiR i KGHM Polska Miedź (Wspólne Przedsięwzięcie o nazwie CuBR, polegające na wsparciu badań naukowych oraz prac rozwojowych dla przemysłu metali nieżelaznych)

Okres realizacji projektu: 01.01.2015r. – 30.11.2022r.
Całkowita wartość projektu: 15 817 000,00 zł
Wartość projektu WILiGZ: 2 146 500,00 zł
Projekt realizowany w ramach konsorcjum naukowego w składzie:
1. KGHM ZANAM Sp. z o.o. – Lider,
2. Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie (Wydział ILiGZ oraz IMiR)

Zespół realizujący:
1. Wydział ILiGZ: Dr hab. inż. Dariusz Foszcz, prof. uczelni – Kierownik projektu, Dr hab. inż. Tomasz Gawenda, prof. uczelni , Prof. dr hab. inż. Daniel Saramak, Dr hab. inż.  Damian Krawczykowski, Dr inż. Aldona Krawczykowska
2. Wydział IMiR: Dr hab. inż. Jan Sidor, prof. uczelni, Dr inż. Paweł Tomach, Dr inż. Jacek Feliks, Prof. dr hab. inż. Antonik Kalukiewicz, Prof. dr hab. inż. Krzysztof Krauze,  Mgr inż. Marcin Mazur, Mgr inż. Paweł Piekaj

Celem głównym projektu było opracowanie energooszczędnej technologii rozdrabniania rudy miedzi dla urobku kierowanego do wzbogacania w KGHM Polska Miedź i wykonanie innowacyjnej instalacji o wydajności przemysłowej 100-130 Mg/h stanowiącej dodatkową sekcje produkcyjną w O/ZWR KGHM P.M. Rejon Polkowice.

Realizacja celu głównego obejmowała wykonanie następujących zadań:

1. Badania procesów rozdrabniania w warunkach laboratoryjnych w różnych wariantach układów technologicznych, przy wykorzystaniu prototypowych maszyn rozdrabniających,
2. Opracowanie dokumentacji technicznej maszyny na potrzeby KGHM PM SA
3. Opracowanie i wykonanie prototypów maszyn rozdrabniających w skali przemysłowej, wytypowanych w zadaniu 1.
4. Wykonanie instalacji maszyn w skali przemysłowej i prowadzenie dalszych badań,
5. Oddanie maszyny do eksploatacji.

Zadanie pierwsze obejmowało analizę informacji o nowych technologiach rozdrabniania i wzbogacania rud, w których zastosowano znane rozdrabniające maszyny przeróbcze, nowe konstrukcje tych maszyn oraz tradycyjne układy i nowe układy technologiczne oraz przeprowadzenie badań w skali laboratoryjnej. Badania te dotyczyły procesów rozdrabniania w prototypowych maszynach pod kątem ich możliwości wykorzystania w rozdrabnianiu rud miedzi o zróżnicowanym składzie litologicznym, oraz testy flotacyjne dla rud miedzi o zróżnicowanym składzie litologicznym. Końcowym celem zadania było opracowanie wytycznych założeń do projektu prototypowej linii technologicznej o niższym jednostkowym zapotrzebowaniu energetycznym na procesy rozdrabniania i klasyfikacji (do 30%) oraz zwiększeniem uzysku miedzi w koncentracie. Dokumentacja będąca celem zadania 2 obejmowała określenie parametrów technologicznych dla opracowanego układu mielenia rudy (niższy o min. 30% jednostkowy pobór energii), składającego się z prototypowego młyna wibracyjnego, kruszarki udarowej, przesiewacza wibracyjnego, prototypowego klasyfikatora ziarnowego, oraz podstawowych parametrów technologicznych dla prototypowego młyna wibracyjnego. Opracowano także wariantowe rozwiązania konstrukcyjne podstawowych elementów młyna: komory, wibratora i podparcia sprężystego. Opracowano i zweryfikowano modele matematyczne młyna i przeprowadzono symulacje komputerowe celem doboru jego napędu zapewniającego uzyskanie podstawowych parametrów pracy. Wykonano analizę i ocenę stanu zagrożeń, bezpieczeństwa i ryzyka eksploatacji prototypowego młyna wraz z opracowaną instrukcją eksploatacyjną.
Celem zadania 3 było opracowanie nowych metod projektowania rozdrabniających maszyn przeróbczych przyjętych do realizacji: kruszarek i młynów w oparciu o modele procesowe oraz na podstawie wyników badań eksperymentalnych oraz wykonanie prototypu/prototypów maszyn rozdrabniających.
Celem zadania nr 4 było prowadzenie badań w celu zoptymalizowania procesu mielenia w wykonanej pilotażowej linii technologicznej oraz wykazanie możliwości prowadzenia badań na wykonanej instalacji. Instalacja ta składała się z prototypowych urządzeń ale wykonywana była jako dodatkowy ciąg produkcyjny w O/ZWR Rejon Polkowice KGHM Polska Miedź S.A. o pełnej wydajności produkcyjnej. Testy instalacji wykonane w ramach zadania 4 prowadzone dla wydajności 40-60 Mg/h pokazały duży potencjał instalacji w zakresie zmniejszenia energochłonności. Zadanie nr 5 miało na celu optymalizację układu oraz dobór parametrów technologicznych w celu uzyskania założonych efektów pracy instalacji.
 
 
 

Opracowanie i budowa zestawu prototypowych urządzeń technologicznych do budowy innowacyjnego układu technologicznego do uszlachetniania kruszyw mineralnych wraz z przeprowadzeniem ich testów w warunkach zbliżonych do rzeczywistych.

Projekt aplikacyjny POIR „FORMATOR PLUS”/4.1/4.1.4 – kierownik projektu (ze strony AGH): dr hab. inż. Tomasz Gawenda – projekt realizowany w ramach konkursu Narodowego Centrum Badań i Rozwoju: konkursu nr 1 w ramach Poddziałania 4.1.4 „Projekty aplikacyjne” POIR w 2017 r. Projekt współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Działania 4.1 Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020.
metryczka